چکیده: 

زندگی انسان، مالامال از سختی است و آنچه میزان استقامت او را در برابراین مشکلات رقم می زند، بهره مندی از«تاب آوری روان شناختی»است. اهمّیت این پژوهش، به دلیل اهمّیت تاب آوری در همة ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان، از جمله مقابله با سختی های زندگی و بحران های روانی می باشد.از کاربردهای تاب آوری، علاوه بر تأثیر آن در حفظ شایستگی خانوادگی، تحصیلی و شغلی، می توان به نقش آن در کارآمدی در انجام وظایف الاهی و دستیابی به رستگاری ابدیاشاره کرد. هدف علمی این پژوهش، گام نهادن در مسیر اسلامی سازی علوم انسانی و تأمین خلأ علمی این مسأله وهدف کاربردی آن، ایجاد آگاهی در مخاطبان آخرت باور در مورد این عامل ارزشمنداست.منبع این پژوهش قرآن کریم، روش آن در گردآوری اطّلاعات، کتابخانه ای ودر پردازش، تفسیر موضوعی با تحلیل روان شناختی است.از دیدگاه قرآن کریم، انسان با رنج و سختی به سوی پروردگار خویش راه می پیماید (انشقاق، 6). این سفرِ توأم با رنج که مستلزم تاب آوری است، از ابتدای ورود به دنیا آغاز می شود. در ابتدا، هر فرد با میزان خاصّی از تاب آوری فطری به دنیا می آید که با آن در برابر سختی های پیش رو مقاومت می کند. تاب آوری از طریق رفتارهای سخت تکرارشونده، کم کم تثبیت می شود. هنگامی که انسان به سنّ رشد و نیروهای عقلانی و بدنی رسید، ایمان به آخرت، موجب تولید شناخت ها، انگیزه ها ورفتارهای متناسب با خود می گردد. شناخت ها و انگیزه ها، در رفتارهای تاب آورانه بروز پیدا می کنند که نشان از تاب آوری درونی و ایمان فرد دارند. تاب آوری درونی، موجب تقویت رفتارهای دشوار بیرونی بیشتر و آن رفتارها به نوبة خود، موجب تقویت تاب آوری درونی می گردند. این روند تا تبدیل رفتارهای تاب آورانه به حالت و تغییر آن به یک صفت شخصیّتی (ملکه) ادامه می یابد.

واژگان کلیدی: ایمان، آخرت، تاب آوری ، صبر قرآن، روان شناسی مثبت